ผู้หวดม์ (เรื่องสั้นมาก รางวัลซีไล้)
ริมบันไดทางลง สถานีรถไฟฟ้า
ผู้หมวด: ขอใบขับขี่หน่อย
คนขับ: ทำไมละหมวด
ผู้หมวด: จอดริมถนนได้ไง รอผู้โดยสารงี้ รถหลังติดหมด ผิดกฎหมาย
คนขับ: อ้าว คันหน้าผมตั้ง 5-6 คัน ยังจอดได้ ผู้หมวดไม่เห็นจับ
ผู้หมวด: ไม่กี่คัน ไม่เป็นไร หลายคันเกิน มันน่าเกลียด
คนขับ: มาเริ่มเอาคันผมเนี่ยนะหมวด
ผู้หมวด: เออสิ ... ข้างหน้าครบหกคันแล้ว ว่ามา จะเอาไง
คนขับ: ขอเหอะหมวด วันนี้เพิ่งวิ่ง ได้ไม่กี่ร้อยเอง ค่าน้ำมันยังไม่พอเลย ต่อไปผมไม่ทำแล้วครับ
ผู้หมวด: งั้นไม่เป็นไร เดี๋ยวเขียนใบสั่ง
คนขับ: โธ่ หมวด อย่าใจร้ายกันเลย เห็นใจเหอะ โอเค โอเค จ่ายก็ได้
(คนขับหยิบกระเป๋าสตางค์)
คนขับ: ไม่มีแบงค์ย่อยเลยหมวด มีแต่ใบละร้อย นี่ยอมให้แล้วนะ แต่มันไม่มีใบย่อยจริงๆ ดูสิเนี่ย ปล่อยไปแล้วกันนะ
ผู้หมวด: ปล่อยไม่ได้แล้ว เรียกแล้ว ปล่อยตอนนี้มันน่าเกลียด มันดูไม่ดี จับแล้วจับเลย
คนขับ: น่า ... หมวด ... น่า
(ผู้หมวดหยิบกระเป๋าสตางค์)
ผู้หมวด: มีทอนว่ะ
คนขับ: จนได้นะหมวด เอาเท่าไหร่ละ
ผู้หมวด: นิดหน่อยน่า เอ๊า เปิดประตูหน่อย บนถนนมันน่าเกลียด
(ผู้หมวดขึ้นไปนั่งเบาะหน้าในรถ)
คนขับ: ห้าสิบแล้วกันนะ
ผู้หมวด: ไม่มีแบงค์ห้าสิบว่ะ เหรียญสิบก็ไม่มี
คนขับ: งั้นสี่สิบแล้วกัน
ผู้หมวด: หกสิบเหอะ
คนขับ: ก็ได้
ผู้หมวด: โอเค ทีหลังเห็นหกคันจอดเรียงแล้วก็อย่าจอดอีก หลายคันเกิน มันน่าเกลียด
(ผู้หมวดลงจากรถแท็กซี่ คนขับสตาร์ทรถ เตรียมหักขวาออกถนน)
คนขับ: ขอบคุณหมวด ผมไปละ
ผู้หมวด: ไม่ต้องแล้ว ไม่ต้องไปไหนแล้ว รอคนอยู่นี่แหละ คันหน้าสุดมันออกพอดี
จากนั้น รถแท็กซี่คันที่เจ็ด ก็เลื่อนไปเป็นคันที่หก อีกไม่กี่อึดใจ รถคันที่เจ็ดคันใหม่ก็เทียบท่าริมถนน หมายรอผู้โดยสาร
แน่นอนว่า ความเคลื่อนไหวทั้งหมดย่อมอยู่ในสายตาของผู้หมวดคนเก่ง ซึ่งรออยู่ในท่าเตรียมพร้อม
ผู้หมวดคนเดิมสาวเท้ามุ่งหน้าหาแท็กซี่คันที่เจ็ดใหม่นั้น พลางโบกไม้โบกมือ ไม่ให้หนีไปไหน
แล้วจุดเริ่มต้นของนิทานเรื่องนี้ก็เวียนวนมาอีกครั้ง ดำเนินเรื่อยไป ไม่มีที่สิ้นสุด
อย่างน้อยก็จนกว่าจะถึงวันเงินเดือนออก
----------
คำถาม SMS ชิงรางวัล 1900-999-9999
หากท่านคิดว่า นิทานเรื่องนี้สร้างจากเรื่องจริง กด 1 หากคิดว่าเป็นเรื่องแต่ง กด 2
หากท่านคิดว่า ฉากหลังของนิทานเรื่องนี้คือเมืองไหแลนด์ กด 1 หากคิดว่าคือประเทศไทย กด 2
<< Home