ผู้หวดม์ (เรื่องสั้นมาก รางวัลซีไล้)

ริมบันไดทางลง สถานีรถไฟฟ้า

ผู้หมวด: ขอใบขับขี่หน่อย

คนขับ: ทำไมละหมวด

ผู้หมวด: จอดริมถนนได้ไง รอผู้โดยสารงี้ รถหลังติดหมด ผิดกฎหมาย

คนขับ: อ้าว คันหน้าผมตั้ง 5-6 คัน ยังจอดได้ ผู้หมวดไม่เห็นจับ

ผู้หมวด: ไม่กี่คัน ไม่เป็นไร หลายคันเกิน มันน่าเกลียด

คนขับ: มาเริ่มเอาคันผมเนี่ยนะหมวด

ผู้หมวด: เออสิ ... ข้างหน้าครบหกคันแล้ว ว่ามา จะเอาไง

คนขับ: ขอเหอะหมวด วันนี้เพิ่งวิ่ง ได้ไม่กี่ร้อยเอง ค่าน้ำมันยังไม่พอเลย ต่อไปผมไม่ทำแล้วครับ

ผู้หมวด: งั้นไม่เป็นไร เดี๋ยวเขียนใบสั่ง

คนขับ: โธ่ หมวด อย่าใจร้ายกันเลย เห็นใจเหอะ โอเค โอเค จ่ายก็ได้

(คนขับหยิบกระเป๋าสตางค์)

คนขับ: ไม่มีแบงค์ย่อยเลยหมวด มีแต่ใบละร้อย นี่ยอมให้แล้วนะ แต่มันไม่มีใบย่อยจริงๆ ดูสิเนี่ย ปล่อยไปแล้วกันนะ

ผู้หมวด: ปล่อยไม่ได้แล้ว เรียกแล้ว ปล่อยตอนนี้มันน่าเกลียด มันดูไม่ดี จับแล้วจับเลย

คนขับ: น่า ... หมวด ... น่า

(ผู้หมวดหยิบกระเป๋าสตางค์)

ผู้หมวด: มีทอนว่ะ

คนขับ: จนได้นะหมวด เอาเท่าไหร่ละ

ผู้หมวด: นิดหน่อยน่า เอ๊า เปิดประตูหน่อย บนถนนมันน่าเกลียด

(ผู้หมวดขึ้นไปนั่งเบาะหน้าในรถ)

คนขับ: ห้าสิบแล้วกันนะ

ผู้หมวด: ไม่มีแบงค์ห้าสิบว่ะ เหรียญสิบก็ไม่มี

คนขับ: งั้นสี่สิบแล้วกัน

ผู้หมวด: หกสิบเหอะ

คนขับ: ก็ได้

ผู้หมวด: โอเค ทีหลังเห็นหกคันจอดเรียงแล้วก็อย่าจอดอีก หลายคันเกิน มันน่าเกลียด

(ผู้หมวดลงจากรถแท็กซี่ คนขับสตาร์ทรถ เตรียมหักขวาออกถนน)

คนขับ: ขอบคุณหมวด ผมไปละ

ผู้หมวด: ไม่ต้องแล้ว ไม่ต้องไปไหนแล้ว รอคนอยู่นี่แหละ คันหน้าสุดมันออกพอดี


จากนั้น รถแท็กซี่คันที่เจ็ด ก็เลื่อนไปเป็นคันที่หก อีกไม่กี่อึดใจ รถคันที่เจ็ดคันใหม่ก็เทียบท่าริมถนน หมายรอผู้โดยสาร

แน่นอนว่า ความเคลื่อนไหวทั้งหมดย่อมอยู่ในสายตาของผู้หมวดคนเก่ง ซึ่งรออยู่ในท่าเตรียมพร้อม

ผู้หมวดคนเดิมสาวเท้ามุ่งหน้าหาแท็กซี่คันที่เจ็ดใหม่นั้น พลางโบกไม้โบกมือ ไม่ให้หนีไปไหน

แล้วจุดเริ่มต้นของนิทานเรื่องนี้ก็เวียนวนมาอีกครั้ง ดำเนินเรื่อยไป ไม่มีที่สิ้นสุด

อย่างน้อยก็จนกว่าจะถึงวันเงินเดือนออก

----------

คำถาม SMS ชิงรางวัล 1900-999-9999

หากท่านคิดว่า นิทานเรื่องนี้สร้างจากเรื่องจริง กด 1 หากคิดว่าเป็นเรื่องแต่ง กด 2

หากท่านคิดว่า ฉากหลังของนิทานเรื่องนี้คือเมืองไหแลนด์ กด 1 หากคิดว่าคือประเทศไทย กด 2