หิมะ รถเมล์ และมือขวา

ตื่นเช้ามาวันนี้ (จริงๆ ต้องบอกว่าตื่นเที่ยงถึงจะถูก) รู้สึกเจ็บคอมาก เข้าห้องน้ำ เสลดเป็นเลือดจางๆ น้ำมูกก็เริ่มเป็นสีเขียว แสดงว่าป่วยอีกแล้ว

อากาศที่บ้านนอกกลับมาดีหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ แต่เมื่อวานตอนกลางคืน จู่ๆ หิมะก็ตก ตอนดึก ผมหิว เลยเดินฝ่าหิมะออกไปกินพิซซ่าที่ร้านใกล้ๆ หอ เห็นว่าใกล้ๆ เลยไม่ได้ใส่หมวกและผ้าพันคอออกไป ผลก็เลยออกมาอย่างที่เห็น ประมาทนิดเดียวถึงกับออกอาการ

ตอนเย็น นั่งรถเมล์เอาเช็คไปเข้าธนาคารที่มีสาขาอยู่ในซุปเปอร์มาร์เก็ต ห่างจากมหาวิทยาลัยสักสามสี่ป้าย เลยถือโอกาสช็อปปิ้งไปด้วยเลย

ผมเป็นคนขี้เกียจ นานๆ จะช็อปปิ้งสักที (เหมือนที่นานๆ จะซักผ้า ล้างจานที) เลยซื้อของตุนไว้เสียเยอะ แบกข้างละสามถุงได้ เสร็จก็เดินไปที่ป้ายรถเมล์ รอสักพัก ก็ขี้เกียจรอ

มองไปเห็นตึกสูงของมหาวิทยาลัยอยู่ลิบๆ เลยตัดสินใจลองเดินกลับดูดีกว่า

เป็นการตัดสินใจที่ผิดเอามากๆ ครับ

ผมแบกของสองมือด้วยความทรมาน บวกกับกระเป๋าข้างหลังอีกหนึ่งใบ ระยะทางที่ดูไม่ไกล เอาเข้าจริงมันไกลเหลือเกิน อากาศก็หนาวต่ำกว่าศูนย์องศา ถุงมือก็ไม่มี ของก็หนัก มือแข็งเย็นเฉียบ ปวดหลังด้วย

เพิ่งเคยเหงื่อออกทั้งที่อากาศหนาวต่ำกว่าจุดเยือกแข็งนี่แหละ

เหงื่อออกมากกว่าฝึกมวยจีนอยู่ในห้องอีก

เดินด้วยความทนทุกข์อยู่พักใหญ่ พอเดินมาถึงแยกสุดท้ายก่อนเลี้ยวขวาเข้าหอ ... มันก็มาครับ

จะอะไรอีกละครับ ก็รถเมล์สิครับ

วิ่งแซงผมต่อหน้าต่อหน้า เยาะเย้ยกันอย่างโหดร้าย

Golden Rule ของผู้โดยสารรถประจำทางทั่วโลกคือ ถ้ารอ มันจะไม่มา แต่เมื่อไหร่ที่เราไม่ต้องการ มันจะมาทันที

มาบ่อยด้วย

ได้แต่ก้มหน้าก้มตาเดินด้วยความเซ็งต่อไป ปวดแขนเจ็บมือเหลือเกินแล้ว เหงื่อออกซิบๆ ได้แต่บอกตัวเองว่า อีกนิดเดียวๆ

มาถึงหน้าประตูหอ มือซ้ายวางของ เพื่อหยิบบัตรนักศึกษามารูดให้ประตูเปิด มือขวาทนถือของต่อ

รูดบัตรแล้ว ประตูไม่ยอมคลายล็อคครับ มันขึ้นว่า invalid card ลองรูดอีกสี่ครั้ง ก็ยังขึ้นเหมือนเดิม

ไอ้วันปกติ ก็ไม่เห็นจะเคยมีปัญหาอะไรเลย

ซวยอะไรอย่างนี้ อุตส่าห์ดั้นด้นมาถึงที่ ดันเข้าหอไม่ได้อีก คนแถวนั้นก็ไม่มี เพราะอยู่ตรงทางเข้าด้านหลัง ลองวางของอีกมือลง ใช้มือขวาจับบัตรรูดบ้าง

คราวนี้เสือกได้ครับพ่อแม่พี่น้อง ทั้งที่ทำเหมือนเดิมทุกประการ

ให้มันได้อย่างนี้สิ !!! ตรรกะไหนวะเนี่ย ???

บางครั้งเรื่องราวบนโลกนี้ก็ไม่ต้องการเหตุผลอธิบาย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

หนึ่ง อย่าขี้เกียจ ให้ใส่หมวกและผ้าพันคอทุกครั้งก่อนออกข้างนอก

สอง อย่าขยัน ให้ทนรอรถเมล์ทุกครั้งหลังช็อปปิ้งเสร็จ

และ สาม ให้ใช้มือขวารูดบัตรเสมอ นี่มือนะไม่ใช่ตา จะได้ขวาร้ายซ้ายดี

เขียนอะไรวะเนี่ยวันนี้

กลับไปอ่านบรรทัดแรกครับ ... คนป่วยครับคนป่วย